ای یاد تو مونس روانم

یکی از فرض های  اقتصاد بازار آزاد این است که فرض می شود " مردم خردمند هستند " . ولی در واقعیت ، ما افرادی را می بینیم که رفتار و عمل آنها از دیدگاه ما نابخردانه است . مثلاّ می گوییم " فلانی دیوانه است چرا این کار را نمی کند !!!" . یا  " اگر این کار را می کرد به نفعش بود ". یا " مگر آدم یک میلیارد تومان پول را برای خرید خانه می پردازد ؟! ". یا " مگر آدم برای درآمد ماهانه 200 هزار تومان خودش را علاف می کند " و هزاران جمله از این دست . ما با گفتن این جمله ها خودمان را خردمند و دیگران را دیوانه در نظر می گیریم . اما حقیقت این است که ما قادر به درک موقعیت و شرایط زندگی ، توان مالی ، آموزه های فرهنگی و وضعیت روحی و روانی دیگران نیستیم .زیرا دانش انباشته شده بشر بسیار گسترده و در بین همه مردم پخش است و دانش هر یک از ما اندک و ناچیز است . مثلاّ ممکن است کسی استاد روانشناسی باشد و لی  از دانش مالی ناچیزی برخوردار باشد . یا ممکن است کسی بهترین چشم پزشک باشد ولی از دانش روانشناسی بهره ای نبرده باشد . یا این که کسی دارای دکترای فیزیک باشد ولی از بازار سرمایه چیزی نداند . یا این که فردی استاد کدامایی ( استاد اقتصاد ) باشد ولی قادر به تعویض پوشال کولر آبی خانه خود هم نباشد . خلاصه کلام این که مردم خردمند هستند ولی هیچگاه یک نفر نمی تواند همه چیز را بداند و قادر به درک و تشخیص همه وضعیت ها باشد .